Recensie(s)
Osmens betoog berust vooral op de betekenis van de oude natuurreligies: deze vormen het ene ware geloof; onze verre voorouders waren één met Moeder Aarde - een levend, kosmisch verbonden organisme -, de natuur en het goddelijke. Zij wisten waar de ondergrondse energiebronnen waren en kenden de energetische krachten der waterlopen; op deze kennis berusten hun heilige plaatsen, de vele oeroude sporen en krijtlijnen (leys), heilige stenen (menhirs, dolmen enz.) en grotschilderingen. Ook het oorspronkelijke christelijke geloof bezat veel van die kennis, maar later verbasterde het tot een dogmatisch, onderdrukkend systeem. Osmen typeert de religies van de volken uit de Steentijd, Kelten, Hindoes, Romeinen, Grieken, boeddhisten en christenen en gunt een blik op (restanten van) hun heiligdommen. De breedheid van het overzicht leidt tot een zekere oppervlakkigheid: Osmen inventariseert vooral en richt zich eerder op het wekken van begrip, interesse en verlangen dan op het bijbrengen van kennis. Met vele interessante illustraties, meest in kleur.
(Biblion recensie, J. Kleisen.)